Enoturystyka: uczta dla ciała i zmysłów
Winny turysta podróżuje śladem winnic, magicznych piwnic kryjących w pokrytych kurzem butelkach bogactwo smaku tego szlachetnego trunku.
Photo ©Francesco Galifi
Enoturystyka, czyli turystyka winiarska, to ciekawa alternatywa dla ludzi, którzy mają apetyt na niezapomniane doznania. I te duchowe, i te cielesne. Ta niewątpliwie jedna z najszybciej rozwijających się gałęzi przemysłu turystycznego na świecie oferuje bowiem możliwość poznania nie tylko wybornych win, ale też zachwycających krajobrazów i unikalnej lokalnej kultury.
Winiarski świat na wyciągnięcie ręki
„Enoturystyka” wywodzi się od zlepki słów wino (greckie – onios, a łacińskie oeno) i turystyka. W dużym skrócie oznacza podróżowanie do winnic, odwiedzanie miejsc związanych z winem oraz gospodarstw (również agroturystycznych), w których produkuje się wino. Najpopularniejsze winiarskie destynacje to śródziemnomorskie kraje Europy (Włochy, Hiszpania, Portugalia czy mityczna winiarska potęga – Francja).
Photo ©Jan Czyż
Triumfy święcą także trunki produkowane nad Dunajem, z kultowym tokajem na czele. Dwaj giganci z Ameryki Południowej – Chile i Argentyna – to jedne z najszybciej rozwijających się regionów winiarskich świata, których nie może zabraknąć na enoturystycznym szlaku. Tempa nie ustępują im Stany Zjednoczone (Kalifornia, Oregon), Afryka, Australia czy Nowa Zelandia. Ostatnimi czasy enoturystyka rozwija się także w Polsce. Szlaki przetarł jej Lubuski Szlak Wina i Miodu słynący z wyjątkowego wina. Na nasłonecznionych zboczach Podkarpacia i Małopolski również kwitną winiarnie, które produkują oryginalne trunki.
Enoturystyka: uczta dla ciała i zmysłów
Każdy podróżnik udaje się na wyprawę w poszukiwaniu niepowtarzalnych wrażeń. Jedni zdobywają Kilimandżaro, inni przemierzają z plecakiem dżunglę amazońską, jeszcze inni robią selfie z zachodem słońca nad morzem lub gotycką katedrą w tle. Podróże to jednak przede wszystkim zaspokojenie ciekawości świata. Salwador Dali kiedyś powiedział, że „kto potrafi smakować, nie pije wina, lecz kosztuje jego tajemnic”. Winny turysta ruszając na wyprawę do gospodarstwa winiarskiego poznaje produkowane tam wina oraz historię jaka za nimi stoi. Ważną częścią winnej eskapady jest też wizyta w piwnicach, w których szlachetny trunek jest poddawany, jakże ważnemu w tym biznesie wpływowi czasu. Kulminacyjny punkt takiej wyprawy to specjalnie zorganizowana i komentowana degustacja miejscowych win.
O charakterze wina przesądza miejsce jego narodzin. Terroir czyli gleba, mikroklimat, kierunki wiatrów, nasłonecznienie oraz kultura i tradycja miejsca, w których uprawiana jest winorośl. Drugim komponentem definiującym charakter wina jest człowiek i koncepcja samego winiarza, jego gust czy wrażliwość. Techniki uprawy i winifikacji dają ludzkiej wyobraźni nieograniczone pole popisu. Można kreować wina różowe, słodkie, z nutką beczki, musujące, mineralne itd. Indywidualne decyzje, motywacje i zakorzenione kulturowo biografie winiarzy decydują o tym, jak finalnie będzie wyglądać produkowane przez nich cabernet czy chardonnay. Wyjazdy enoturystyczne nie sprowadzają się zatem tylko do wizyt w winnicach, możliwości degustacji, poszerzania wiedzy o nowych winach. Enoturystyka to przede wszystkim szansa na poznanie procesu produkcji wina u źródła, w relacji z tradycyjną, lokalną kuchnią. To także wyjątkowa okazja do chłonięcia niepowtarzalnej atmosfery miejsc, w jakich powstaje wino oraz nawiązania znajomości z niezwykłymi ludźmi – winiarzami. Winnice to miejsca tworzone z pasją przez rodziny winiarskie, z bogatymi, często wielopokoleniowymi tradycjami. Od wzgórz Piemontu, przez malowniczą Katalonię i Dolinę Loary po oddalone od Starego Kontynentu zielone zbocza Nowej Zelandii, RPA i Chile – winiarze odznaczają się niespotykaną gościnnością i pogodą ducha. Nie ma lepszej rekomendacji do odwiedzenia ich piwnic!
ST
Zdjęcia © Jan Czyż
